Het is wederom een mooie zomerse avond op deze eerste dag van augustus. Tijd voor een rondje Gazelle, realiseren we ons schuldbewust, het is immers al weer een tijdje geleden (januari) dat we iets van ons hebben laten horen. Dus het moet maar weer eens gebeuren!
En zo fietsen we deze zwoele zomeravond een rustig, bijna meditatief - we wanen ons soms alleen op de wereld – ommetje Wezuperbrug.
Het fietspad naar Wezup – normaal een beetje saai – oogt met zijn weelderige bloemenzee in de berm prachtig. Geen idee trouwens hoe ze allemaal heten. Vlak voor het dorp is een combine bezig met de oogst. Door de zachte winter en een relatief warm voorjaar is de graanoogst dit jaar vroeger dan ooit, lezen we in de krant, het scheelt minstens drie tot vier weken. Het blijft een fascinerend gezicht om te zien hoe zo’n groot gevaarte, een Deutz Topliner lezen we, het koren meedogenloos van het veld vreet.
In Wezup slaan we rechtsaf de Veendijk in. Mooie huizen en weidse uitzichten kenmerken de straat. Na ongeveer 1 km brengt een smal fietspaadje ons naar een verstild vennetje aan de rand van het bos. Genietend op een bankje bij het water mijmeren we dat we de serene stilte en al het moois om ons heen – de bloeiende heide, de vlinders, de rondvliegende libellen en juffers - eigenlijk zouden moeten vastleggen in een gedicht of schilderij. Maar ja, daarvoor is niet iedereen in de wieg gelegd en zeker niet de Gazelle.
Een eindje verderop gaan we linksaf het fietspad op richting Schoonoord-Wezuperbrug. Fietsen door een bos, mijn vader vond het maar niks. Saai vond hij het, je ziet alleen maar bomen, zei hij altijd, en daar kunnen we hem niet helemaal ongelijk in geven. Bij het boogbruggetje over het Oranjekanaal maken we een praatje met een medefietser. Zo’n 20 jaar geleden was hij vanuit Zoetermeer naar Schoonoord verhuisd, vertelde hij. Van oorsprong kwam hij echter uit de provincie Groningen. Veel Groningers, zo beweerde hij stellig, vertrekken op oudere leeftijd graag naar het Drentse platteland. Zou het waar zijn?
Langs het Oranjekanaal richting Wezuperbrug bemerken we dat een fietspad geen overbodige luxe zou zijn. Ondanks dat het al tegen achten loopt is het nog behoorlijk druk met vakantieverkeer, dat zo af en toe vervaarlijk dicht in de buurt van de Gazelle komt. Maar goed, we hebben begrepen dat de gemeente Coevorden geen cent te besteden heeft, dus dat fietspad zal er wel nooit komen. Bij het bankje naast de brug zien we een verwijzing naar B&B accommodatie het Sparnakelnest. We zijn benieuwd waar die naam vandaan komt.
Aan het begin van de Brugstraat bij nummer 25 kijken we even binnen bij de Fruittuin.
Zelf plukken lezen we op een bordje. Frambozen en rode bessen zijn er in de aanbieding, of beter gezegd waren waarschijnlijk in de aanbieding: de struiken zijn nu hartstikke leeg.
Terug in Wezup lezen we op het informatiebordje bij de voormalige broodbakkerij Vos dat je in 1937 voor een stoet 37 cent moest betalen en dat luxe artikelen als koek en cake toentertijd alleen maar voor het weekend gemaakt werden. Via de Gebbeveensweg – niet de meest aangename weg om over te fietsen – en de Paardelandsdrift komen we uiteindelijk weer terug in Aalden. Op het terras van AnyTyme horen we een moeder haar zoontje uitleggen wat een paardenvlieg is. Enorme bijters en bloedzuigers zijn het blijkbaar, jeuk en bulten zijn het resultaat. Zo leer je nog eens wat!
