.

.

 

.

Periode 1970 - 1985: Van pionieren tot ledenstop

Na zes jaar van voorbereidingen werd op 3 augustus 1970 de “Drentse Golfclub De Gelpenberg” opgericht. Hoe verliepen de beginjaren van deze Drentse vereniging en hoe verliepen de jaren voordat de uitbreiding tot 18 holes kon worden gerealiseerd?

Met een schalkse blik in het historisch archief het verhaal over 40 jaar De Gelpenberg. Het was op 3 augustus 1970 dat ten huize van de voorzitter van de Stichting Golfbaan “De Gelpenberg”, de heer Hugo Victor Benjamin (Huug) Burgerhout te Vries besloten werd de vereniging op te richten. Tijdens de eerste ALV op 5 september in Hotel Been te Zweeloo werd met algemene stemmen het volgende bestuur gekozen: Huug Burgerhout (voorzitter), George Schwencke (secretaris), Onnes Bakkernes (penningmeester), Sjoerd Castelein (lid), Joop Steenbeek (lid), Will Voskuil (lid). Statuten en huishoudelijk reglement werden afgewerkt. De contributie voor de rest van het jaar werd vastgesteld op ƒ 60,- per persoon. Bij zo’n 90 leden dus ƒ 5.400 inkomsten. Entreegelden werden nog niet gevraagd. Besloten wordt om 200 obligaties van ƒ 500,- uit te geven. Frank Pennink heeft inmiddels een baanontwerp gemaakt. Dat zag er prima uit. Hij kende het terrein inmiddels goed en leverde zijn greenplans, in het pre internet tijdperk, keurig op millimeterpapier aan. Deze schetsen zijn gelukkig bewaard gebleven. Voor zover nodig zou hij tijdens de aanleg nog aangeven welke aanvullende beplanting golftechnisch gewenst was.

Om de leden goed te informeren werden door de secretaris regelmatig ‘Mededelingen’ verstuurd. De laatste, nr. 64, in september 1977. Dankzij Kees Verstoep, lid van het eerste uur, zijn alle ‘Mededelingen’ bewaard gebleven.

Mededeling nr. 3: 23 oktober 1970
Op 31 oktober zal de oefenbaan door burgemeester Greebe worden geopend. Op 1 november treedt Wim Stevens als pro in dienst. Wim kwam uit een golffamilie uit Brabant en was daar assistent pro p de Eindhovense. Ruim 50 leden melden zich aan voor lessen van 45 minuten. In de winter worden de lessen gegeven op de deel bij Hotel Been. “Een uitnemende manier om de swing onder de knie te krijgen”. Wim zou eind 1971 slagen voor zijn professional examen van het N.G.C. In het voorjaar 1972 volgt dan ook een verhoging van het lesgeld naar ƒ 6,50 per half uur. Poehhhh!

Mededeling nr. 5: 31 december 1970
Van de begrote bijdrage vanuit de industrie is nu 2/3 binnen, maar er zijn pas 50 obligatieleningen verkocht. De leden worden opgewekt meer hun best te doen; hij, of zij die het grootste aantal obligaties aan de ‘man’ weet te brengen mag bij Wim Stevens een golfset ter waarde van ƒ 500 uitkiezen! Contributie voor 1971 is vastgesteld op ƒ 125,- p.p.

Tijdens de ALV van 20 februari 1971 wordt toestemming verleend voor de aanleg van de baan. De eerste vier holes worden in augustus ingezaaid, de laatste vijf in april 1972. De aanleg door Oranjewoud en het Werkvoorzienigsschap Odoorn verliep voorspoedig. Frank Pennink komt regelmatig kijken, getuige een deel van een brief die we hier hebben weergegeven.

Op 1 mei 1971 vindt de eerste golfwedstrijd plaats op de oefenbaan. De eerste 9 holes wedstrijd wordt in juni 1972 over de eerste 4 holes gespeeld en wel om de ‘Wim Stevens Beker’. In juli volgt dan de eerste strokeplay wedstrijd over de gehele baan; ‘Caddie Bartje’ is geboren! In 1973 zou dit een open wedstrijd worden en tegenwoordig staat Bartje prominent bij onze eerste hole. Bedankt Aelderholt! Ook de Echtparenwedstrijd en de Maandbeker zien in 1972 het levenslicht. Henk Groothuis, één van onze senioren, won met handicap 40 die van augustus, terwijl Betsie Groothuis, eveneens hcp. 40, in oktober toesloeg. We komen ze nog af en toe op de baan tegen.

In Mededeling nr. 19 worden de regels voor de opengestelde holes nog eens vermeld. George Schwencke sluit af met een citaat van David R. Jordan:
Golf is a science, the study of a lifetime, in which you may exhaust yourself but never the subject. It is a contest, a duel or a mêlée, calling for courage, skill, strategy and self-control ................. It includes companionship with friends, social intercourse and kindliness and generosity to an opponent. It promotes not only physical health but also moral force.

In juni 1972 wordt in een ledenvergadering van gedachten gewisseld over de bouw van een clubhuis. Tot die tijd is het behelpen in een caravan en een directiekeet op de driving range, wel met een gezellig ‘terrasje’. Ook wordt een oproep gedaan voor het organiseren van een damesmiddag en een handicap-commissie ingesteld. Ja dit alles nog voordat de baan officieel geopend zal worden.

Op 14 oktober is het dan zo ver. Prins Claus verricht de openingsceremonie op de tee van hole 1 (tegenwoordig hole 10). Daarna geven de de pro’s Wim en Henk Stevens een demonstratie gevolgd door een kort samenzijn in de feesttent. Daar kreeg Prins Claus onze eerste clubdas aangeboden die hij, getuige de bekende foto in ons restaurant, zelfs droeg onderweg naar de wintersport. We konden toen nog niet bevroeden dat Claus op latere leeftijd heel anders met stropdassen zou omgaan.

Het bestuur van zowel de Stichting als de Vereniging kan terugkijken op succesvolle periode waar in een gezellige sfeer heel veel werk is verzet met als resultaat de eerste baan in Drenthe die de toets der kritiek kon weerstaan. Daarbij zijn de kosten beperkt gebleven, waardoor de financiering geen problemen opleverde en de contributie voor de leden zeker niet hoog te noemen is.

De kosten van de aanleg van de baan bleven met ƒ 300.000 binnen de begroting, dit inclusief ƒ 65.000 voor de aanleg van de beregeningsinstallatie. Een must voor een baan die op de, overigens ideale, zandgrond is aangelegd. Grond in het bezit van de Boermarke die in de beginjaren slechts ƒ 2.500 huur per jaar in rekening bracht. In de loop der jaren is de huur weliswaar verhoogd, maar ze vormt nog steeds een zeer lage kostenpost binnen onze hedendaagse begroting. Ik vergeet in dit verband maar even de kosten van de borreltjes die geschonken werden bij de traditionele jaarlijkse vergadering met de Boermarke in een Zweeler café. In zo’n sfeer werden goede zaken gedaan.

Aan het eind van het feestelijke jaar 1972 trad, tijdens de ALV, Huug Burgerhout af als voorzitter. Joop Steenbeek volgde hem op. Joop zou in zijn nieuwe functie zeker niet nalaten veel aandacht te vragen voor ‘zijn’ z.g. Macroplan Gelpenberg. Met extra 9 holes, zo’n 100 bungalows, conferentieoord etc. zou de Gelpenberg zich kunnen ontwikkelen tot een nationaal golfcentrum. In 1975 is het plan door Gedeputeerde Staten echter definitief afgewezen. In dat jaar trad Joop af als voorzitter en werd opgevolgd door Sjoerd Castelein. In die ALV van 1972 werd besloten de contributie te verhogen en tegelijkertijd een echtparentarief in te voeren. Ook werd in 1973 entrance fee ingevoerd. Dit weerhield de heren Wouter Pool en Ger Bazuin niet om lid te worden. Beiden zouden zich later, ieder op zijn eigen wijze, weten te profileren op de Gelpenberg.

Nu nog het clubhuis
De baan was goed bespeelbaar, maar voor de clubsfeer ontbrak nog het clubhuis. In 1973 werd besloten in het clubhuis te investeren. Er kwam een bouwfonds. De Stichting Clubhuis “de Gelpenberg” met aan het roer Piet Vissers ziet het levenslicht. In augustus wordt de bouwvergunning verleend, waarna met inzet van veel zelfwerkzaamheid het, door Hans Morshuis ontworpen, clubhuis in het voorjaar van 1974 op feestelijke wijze werd geopend. De door de leden meegenomen flessen champagne verhoogden de sfeer.

De SIP-Bar werd het focal point van het clubleven. Sip Struiksma was vroeg gepensioneerd en maakte zich, in zijn tot timmermanswerkplaats omgebouwde garage, zeer verdienstelijk. De SIP-Bar moest natuurlijk ook gerund worden. Juist; ook hier zelfwerkzaamheid. Een 10-tal leden meldt zich aan voor de Huishoudelijke Commissie en regelde de bardiensten.

Door het instellen van de End of the Year cup wist de Stichting de exploitatie van de Bar sluitend te maken. De leden kwamen daarna gelukkig altijd weer veilig thuis. In totaal werd ƒ250.000 in de bouw en inrichting van ons clubhuis geïnvesteerd.

De aansluiting op het elektriciteitsnet alleen al kostte ruim ƒ45.000. Het clubhuis lag nu eenmaal niet in bebouwde kom. Voor de watervoorziening was een eigen put geslagen. De verwarming draaide op een olietank en de afvoer sloot aan op een septic tank. Pas veel later zouden de nutsbedrijven ons weten te vinden. Financiering vond voor een belangrijk deel plaats door een bouwfonds van de leden en diverse schenkingen. Details zal ik niet onthullen. De exploitatie van het clubhuis was dankzij lage rentekosten, zelfwerkzaamheid, baromzet en huurinkomsten goed sluitend te krijgen.

Terug naar de golfsport
Eind 1976 telde de vereniging inmiddels 233 leden en drie bedrijfsleden, waaronder uiteraard de NAM. We kenden en aantal stevige commissies en het wedstrijdprogramma was behoorlijk uitgebreid met als bijzondere wedstrijden de Par Initiatoren, Wim Stevens bokaal, De Haagsche Ooievaar, Scheperstaf, President’s Putter, Oranjewoudbeker, Lucas Bols trofee, Ouders Kinderen, Dames tegen Heren, SIP-bar Plate, Zilveren Fazant en dito Kip, Caddie Bartje en natuurlijk de Maandbekers en Runner up Cup. De deelname was toen gemiddeld 33, relatief hoog maar ja iedereen werkte ook aan zijn handicap. En dan de clubkampioenschappen. In die tijd sloegen Mies Stuker (hcp. 16) en Ger Bazuin (hcp. 4) vaak toe. In de competitie presteerden de heren in 1975 niet onaardig. De dames bleven toen nog wat achter, maar eindigden in het eerste jaar dat ze meespeelden mooi op de derde plaats.

In de ALV van 15 april 1977 traden voorzitter Sjoerd Castelein en secretaris George Schwencke af. Zij werden opgevolgd door Will Voskuil respectievelijk Wouter Pool. In deze vergadering werd George met algemene stemmen benoemd tot erelid. Dit was voor George aanleiding om de Secretary’s Driver aan de club aan te bieden. Een wedstrijd waarbij hij nog eens op bescheiden wijze bekrachtigde dat de secretaris de drive in de vereniging is. In november 1977 verscheen de laatste Mededelingen van George.

Op initiatief van Wouter Pool, Jan van Schelt en Hans van de Velde (de krantenman) viel eind 1977 de eerste PITCH bij ons in de bus. En dat niet alleen. Ook werd de 54 holes strokeplay wedstrijd om de Pitch Trofee geïntroduceerd. De redactie werkte nauw samen met tekenaar Fred Bakker. Fred en Wouter kenden elkaar vanuit hun werk en wisten elkaar altijd te inspireren. Gelpie werd geboren en zou ons 25 jaar lang duidelijk maken wat er op de club speelde. Ook al zat je niet in de prijzen, je bleef altijd voor de spectaculaire prijsuitreiking. Woordkunstenaar Wouter wist de winnaar te overladen met gesponsorde prijzen. Hierbij hoorde uiteraard een tekening van Fred Bakker. Daarnaast werden er zo’n 30 Gelpies uitgedeeld en je hoopte dat je daarvoor in aanmerking kwam. Gelpie werd een collectors item.

De redactie stelde zich redelijk onafhankelijk op, maar hield uiteraard rekening met de lezerskring buiten de club. De vormgeving is bij de 34e jaargang nog steeds gehandhaafd, ook al missen we de creatieve hand van Fred Bakker een beetje natuurlijk. Het blijft een heerlijk leesblad, waarin de ware Gelpenberger onder het genot van een kopje koffie kennis neemt van wat er speelt in ons golfwereldje, vaak op humoristische en inspirerende wijze aan het papier toevertrouwd.

In de bestuursperiode van Will Voskuil werd vooral aandacht besteed aan verbetering van de waterhuishouding van de baan. Daarnaast werden plannen ontwikkeld voor de uitbreiding van de baan. Er was veel overleg met de gemeente, ideeën gingen gedurende een periode van 10 jaar heen en weer. Hierbij kwamen openbaarheid, ontwikkeling van verblijfsrecreatie, verwerving van grond en subsidies regelmatig aan de orde. Maar het vlotte niet erg. De tijd was er nog niet rijp voor. Ik kom daar later nog op terug.

De barbediening door eigen leden werd in 1979 gestopt. Het enthousiasme liep na al die jaren terug. Met Adema uit Aalden werd het eerste pachtcontract gesloten. Anneke en Jack Snijders alsook Sip Struiksma werden benoemd tot leden van verdienste. Zij hadden in de uitbouwfase van de club zeer veel werk verzet. In 1980 werd het tweede lustrum gevierd. Kleurrijke wedstrijden, een receptie en natuurlijk een feest met cabaret, dit keer in Orvelte, waren ingrediënten voor een goed clubgevoel. Een groot aantal leden bleek over verborgen kwaliteiten te beschikken.

In 1982 zien we een vervelende situatie ontstaan. In de voorjaarsvergadering treedt wegens verhuizing Ruby Struiksma af. Het bestuur stelt voor om ‘voorlopig’ met de vijf overgebleven leden, allen heren, door te gaan. Dat roept weerstand op bij een groot aantal leden. Het bestuur beraadt zich over het verschil van inzicht. In een daartoe bijeengeroepen extra vergadering kon het probleem niet worden opgelost. Het bestuur besloot daarop af te treden.

In juni werd een nieuw bestuur benoemd met als voorzitter Steven Snouck Hurgronje. Zo kwam wat eerder dan gepland een einde aan de voorzittersperiode van Will Voskuil. In 1985 werd Will benoemd tot erelid. Henk Borker trad begin 1983 toe als secretaris, dit bracht continuïteit.

Eén van de aandachtspunten van het nieuwe bestuur was het uitblijven van groei. Het ledenaantal was al zes jaar rond de 250. Dit terwijl aan uitbouw van de baan werd gedacht. Een ledenwerfactie werd gestart en met succes. In vier maanden tijd werden 60 belangstellenden lid.

In deze dynamische jaren werd reeds in september 1985, bij 375 spelende leden, een ledenstop ingesteld. Een uitzondering werd gemaakt voor jeugdleden. De jeugdcommissie was in die jaren zeer actief. Van de 60 jeugdleden speelde een aantal in landelijke wedstrijden, of nam deel aan jeugd-trainingsdagen. In de jaarverslagen van de jeugdcommissie komen de volgende namen vaak voorbij. Kiki Morshuis, Anne Johan en Emilie Willemsen, Paul Borker, Marisca en Abe Jan ter Beek, Godelieve Reef en niet te vergeten Jeroen en Robbie Stevens. Ja die broertjes hebben in de golfwereld naam gemaakt.

De uitbreiding van de baan is in de tachtiger jaren een groot punt van aandacht geweest. Toen in februari 1983 de hiernaast afgebeelde advertentie in de plaatselijke krant verscheen, zag een aantal betrokken leden nieuwe kansen. Door een bliksemactie werd door 22 leden een lening ter hoogte van ƒ 120.000 toegezegd.

Steven bracht een bod uit van ƒ 98.000. Het bod wordt geaccepteerd en in maart is de Stichting ‘de Wachthoorns’ opgericht. Op 23 maart waren ‘we’ eigenaar van strategisch gelegen percelen van totaal 5,6 Ha. Toch zou er nog heel wat water door de Aalderstroom lopen voordat de eerste spa in de grond gestoken kon worden.

Vooruitlopend op de uitbreiding van de baan werd het clubhuis vergroot en gemoderniseerd. Feestelijk werd het tijdens de Nieuwjaarsreceptie van 1985 in gebruik genomen. Investering ruim
ƒ 200.000. Inmiddels was Steven Snouck Hurgronje afgetreden en opgevolgd door Kees de Graaf. Steven zou zich, als oud-burgemeester, namens het bestuur richten op de contacten met de overheid over de uitbreidingsplannen.

Plaats reactie

De redactie behoudt zich het recht voor, ingezonden reacties niet te publiceren, indien de redactie meent dat deze reactie onnodig kwetsend is, of beledigende inhoud bevat.

Informatie

Zweeloo-digitaal is een initiatief van en voor inwoners uit de regio Zweeloo en omstreken en voor iedereen die interesse heeft in de regio. Het is een niet-commerciële website. Als u aanvullingen, tips of journalistieke inbreng heeft ontvangen wij die graag. Wij kunnen onze website daar weer mee verbeteren.
Rechts hiervan kunt u het Contactformulier openen.

DB Sweel