Eigenlijk hebben we thuis genoeg klusjes te doen, vertrouwen we de Gazelle toe. Maar ja…. de stikstofuitspraak van de Raad van State gooit roet in het eten. We zullen de hamer en de spijkers even moeten laten rusten. Vervelend natuurlijk, maar we moeten met z’n allen nu eenmaal minder stikstof uitstoten. Er zit helaas niks anders op dan uitstellen en afwachten.

Het antwoord van de Gazelle was helder: volstrekt ongeloofwaardig, maar laten we van de nood maar een deugd maken. Het is mooi weer, dus… we gaan op pad!

Fraaie herfstkleuren in allerlei schakeringen vergezellen ons op ons najaartochtje.

Evenals stapels gevallen bladeren, eikels en kastanjes. Dat wordt dus een strenge winter als we de oude volkswijsheden mogen geloven, onderwijzen we de Gazelle: “brengt de herfst veel eikels, het zal een strenge winter worden”. Ik ken er nog zo eentje, bromde de Gazelle: “houden de bomen hun bladeren lang, weest voor een strenge winter bang”.

Palingroken
Nu we toch bezig zijn, vervolgde hij raadselachtig: “waar rook is, wordt paling gerookt”. Een waarheid als een koe blijkt al snel. Aan de Marktstraat kringelt kalm witte rook omhoog. Achter de rookton zit als een veldheer breed lachend hobby palingroker Gerrit Jan van Olst.

Zo’n vijf keer per jaar verkoopt hij deze delicatesse bij huis vanuit de garage, zoals in het laatste weekend van oktober en rond de kerstdagen. Een uit de hand gelopen hobby, noemt Gerrit Jan het palingroken zelf. Maar paling is toch ontzettend vet en ongezond, vragen we wat aarzelend. Dat is dus een groot misverstand, vertelt Gerrit Jan. “Vette vissoorten, zoals paling, bevatten de meeste onverzadigde vetzuren. Niks ongezond dus.”

Pompoenen
Een eindje verderop in De Wheem stappen we even af bij weer zo’n delicatesse: de pompoenen van Paul Dijkstra. In allerlei soorten en maten liggen ze keurig uitgestald naast huize Dijkstra, wachtend op kopers. Allemaal eigen teelt, vertelt Paul, die eenmaal aan de praat, bijna niet meer te stoppen is. De verkoop aan huis doet hij nu zo’n 6 à 7 jaar hobbymatig. Met zelfs klanten tot ver over de Drentse grenzen, horen we. En ja, de Turkse muts blijft onverminderd populair. En mocht u nog trek hebben in lekkere biologische jam, dan kunt u ook te kust en te keur terecht bij Paul. Appel-pompoenjam, wat dacht u daarvan?

Uitstelgedrag
Door de Stroeten en via de Koelakkersdijk belanden we in Benneveld. Op de brink proberen we de twee schilderijen van het Benneveld van lang geleden te verplaatsen in het huidig Benneveld. We krijgen hulp van Gerda Berends, zelf wonend aan de brink. Ze herkent stellig haar woonboerderij op een van de panelen. Een tijdje geleden is ze trouwens in de kelder gevallen, vertelt Gerda. Al lang wisten ze dat het trappetje toch wel erg steil was en dat ze er eigenlijk iets aan moesten doen. Maar ja, je kent het wel, het blijft bij goede voornemens. Totdat….. het echt mis ging. Gelukkig is ze er redelijk goed vanaf gekomen.

Henny’s kipp’n
De Koemaatsdijk over de es van Aalden is zo laat in de middag voor ons alleen. Dat wil zeggen, bijna alleen. Bij de vogelkijkhut zien we zowaar een fiets geparkeerd staan.

We maken een praatje met de eigenaar, een 17-jarige jongen uit Oosterhesselen. Naast zijn baan bij Harwig Installatietechniek gaat hij één dag in de week naar school, vertelt hij ons. Door een collega is hij zojuist in Aalden afgezet, waarna de fiets hem naar huis brengt.

Vanavond wordt het spannend in Oosterhesselen, horen we van hem. Er is een spooktocht in het dorp en hij daarom moet goed op zijn jongere broertje en zusje passen. “Want die zijn dan hartstikke bang”, voegt hij er aan toe.

We staren beide naar een leeg landschap voor ons. “Eigenlijk zie ik hier bijna nooit vogels, laat staan een hert of een vos of iets dergelijks”, bekent onze 17-jarige jongeling. “Soms koeien, maar die zijn er zelfs nu niet.” We moesten hem gelijk geven.

Bij de ingang van Oud Aalden waarschuwt een bordje ons: “Veurzichtig, Henny’s kipp’n”.

Oes Eig'n Kraantien d.d. 12 november 2019