Beetie vrömd? Zult mèensken mij wal ie een beetie vrömd vinden? Altied mar dar gesjouw met dat hondtie en der ok nog tegen proten asof 't een kind is, ja da's toch op zien minst wal een hiel klein beetie vrömd!
Mar ja, aj de kinder groot hebt en aj toch nog geern argens veur zörgen wilt, dan ligt 't veur de haand daj een hond nimt, dan hej weer wat umhanden. Non is de iene hond makkelijker dan de aander, mar dat hej met kinder ok en wat niet onbelangriek is: ij moet hen boeten, want het hondtie möt pissen en poepen! Het is gien kat die op de kattebak zien behoefte döt, nee, een hond legt bij veurkeur dat wat e kwiet möt zó hen, dat aander mèensken der in kunt trappen. Kiek, en dat moej hum dus ofleren! En veur alle zekerheid moej een puutie metnimmen, dan kuj 't opgaren.
(De jager schöt met een geweer en de hond schet in de tuun, komp allebei van het warkwoord schieten, mooi hè dat Drèents? En ij moet `t dan `t mar niet umdreien want dan kriej een jager die zien behoefte in de tuun döt en een hond die een geweer hanteert!)
Sorry, ik was even de weg kwiet, waor gung `t ok al weer over! Oh ja, over dat een hondtie smans poepen möt.....
Vrogger hadden wij een hondtie waor ik met proten kun, dat ha'k hum leerd. En as wij 's middags eten gungen dan smeerde ik veur hum ok een plakkie stoet op, körsties der of, beetie botter der op, plakkie vleis en in kleine stukkies op een boterhambordtie. Der kwam ies een keer net iene binnen toen ik daor met an de gang was en ik zag dat de ogen heur haost oet de kop rolden, dacht vast da´k iene hen heide plukken har.... ze zee: goh wicht toch, doej dat altied zo? Ja heur, altied! Een beetie vrömd? Vast wal, mar der hef ja gieniene last van!
En non komt 't! Ik gao oes Bram, zo het oeze hond, leren lachen!
Ja, waorum ok niet, ik zeg ja dat het niet zoveul verschil maakt, oj non een hond hebt of een kind. Sommige mèensken trekt tegen een poppie ok allerlei rare bekken um 't an 't lachen te kriegen.
En ik heb een hulpmiddel, ik was lèest jaorig en toen kreeg in van een buurman een boekie, buurman dacht: dat is nèt wat veur buurvrouw!
De titel van het boekie is: 97 manieren om je hond te laten lachen.
Non, mij dunkt, dat möt lukken!
Voetballen kan Bram al lang, met schijnbewegingen en al, hie kan bieten en schooiern en luustern en netties an de riem lopen en as ik zeg: kom mar, wij gaot met de auto, dan is der eerder as ik. Non nog lachen: op nummer 17 stiet de Pekinees, der stiet bij da`k de oefeningen het beste in hoes kan doen, aans kiekt de buren mij misschien wat raar an. Die iene die mij dat boekie geven hef niet natuurlijk, die is er al op veurbereid.
Nou daor gung `t hen, Bram mus mooi zitten en ik mus tegen hum blaffen. As e dan weerum zul blaffen, dan waren wij twietaolig en dan zulden wij hiele gesprekken kunnen voeren met oes beiden. Non, vergeet het mar, hie weur der niet aans van, zat stoicijns veur zuch oet te kieken. Dus ikke nog harder blaffen, ik wrung mij in allerlei bochten, gung schaterlachen, ik dee net o'k schreide, gung op de kop staon (bij wieze van spreken) Een beetie vrömd? Zeg mar gerust: compleet gestoord!!
En toen opiens zag ik het: hie lachte zien best....met zien staart!!
Oes Eig'n Kraantien d.d. 8 december 2020
