Het blijft indrukwekkend: de nationale dodenherdenking op 4 mei. Dit jaar al weer voor de 67e maal. De Last Post, de twee minuten stilte, het Wilhelmus. Het oorlogsmonument met de namen van A. Oosting, A. Kiers en J. Reinders, slachtoffers van de bezettingsjaren.
De totale stilte gedurende twee minuten, die hooguit onderbroken wordt door het zingen van de vogels. Twee minuten stilte die de ruim 300 bezoekers samen beleven. Slechts twee minuten, met voor iedereen zijn eigen gedachten en beleving over oorlog en vrede, over vrijheid en onderdrukking, over toen en nu.
Het door het Nationaal Comité 4 en 5 mei gekozen thema “Vrijheid geef je door” stond centraal in de toespraak van wethouder Wilting van de gemeente Coevorden. Hoe geef je vrijheid door, was zijn vraag. Vrijheid is immers niet tastbaar, het is geen estafettestokje dat je letterlijk aan een ander kunt doorgeven.
Het antwoord is door alle mensen die hebben gestreden voor onze vrijheid in ons hart te sluiten. Door hun verhaal te blijven vertellen. Maar bovenal door elkaar de hand te reiken, door proberen over alle drempels heen te stappen. Nelson Mandela verwoorde het treffend bij zijn vrijlating uit de gevangenis op Robbeneiland: terwijl ik de deur uitging naar de poort die mij naar mijn vrijheid zou leiden, wist ik dat ik nog steeds in gevangenschap zou zijn als ik de bitterheid en haat daar niet achter zou laten.
Door Aaldert Moes, voorzitter van het plaatselijk comité, en wethouder Wilting werd een krans bij het monument gelegd. Dit werd ook gedaan door leerlingen van het basisonderwijs.
Na het Wilhelmus, mooi gespeeld door BOM, sloot Aaldert Moes de herdenking af met het gedicht Vrijheid geef je door van de Margaux Haimé, vwo-leerling van het Walburg College Zwijndrecht.
