Een koude zondagavond. Alle medewerkers van uitvaartvereniging Zweeloo staan met een warm gevoel in het hart klaar om bezoekers op te vangen die een overledene komen herdenken op de begraafplaats.
Met een brandende fakkel lopen mensen naar het graf van een dierbare om een kaarsje of kerststukje te plaatsen. Het sfeervolle, feeëriek verlichte kerkhof biedt ze deze avond alle mogelijkheden om even stil te staan bij hen die ze missen.
Er is de mogelijkheid een hartje te beschrijven met een eigen tekst en die op te hangen in de voor deze gelegenheid geplaatste gedenkboom. En kaarsjes kunnen worden aangestoken voor dierbaren die elders begraven of gecremeerd zijn.
In de warmte van de gezellig ingerichte aula kan men op temperatuur komen en even napraten onder het genot van warme chocolademelk of koffie met een heerlijk kerstkransje. Het bestuur en medewerkers van de uitvaartvereniging zijn uiterst tevreden met de goede opkomst en vooral met de lovende woorden van de bezoekers. Voor herhaling vatbaar is een veelgehoorde kreet deze avond.
Is dit misschien het begin van een traditie?
