Joke Kerkhof uit Aalden stopt na 38 jaar in het basisonderwijs met werken.
Veel is er veranderd, maar haar liefde voor het vak is gebleven. Veruit de langste tijd stond de 65-jarige leerkracht voor de klas in de openbare basisschool in Aalden. Op de Aelder Hooghe en De Anwende zwaaide ze vooral haar scepter over klassen in de onderbouw. Vele honderden leerlingen kregen door juf Joke de beginselen van het lezen en rekenen aangeleerd.
Onderwijs uitgemaakte zaak
Joke rondde in 1980 de toenmalige Pedagogische Academie in Emmen af. Vanaf januari 1981 is ze werkzaam in het onderwijs. "Een baan als leerkracht was voor mij een uitgemaakte zaak. Ik heb ook nog een tijdje Duits gestudeerd. Leek mij ook leuk om aan een middelbare school les te geven, maar uiteindelijk heb ik toch definitief gekozen voor het basisonderwijs. Daar ligt mijn hart.”
Begin jaren tachtig was er geen baan te vinden
Joke begon te werken in een tijd, begin jaren tachtig, dat er absoluut geen baan te vinden was in het basisonderwijs. Via gesprokkelde uren als invalkracht rolde ze gaandeweg toch het vak in. “Eerst heb ik nog in de stoffenwinkel van mijn vader gewerkt totdat er een telefoontje kwam en ik kon invallen op de basisschool in Zwartemeer. Ik heb het met beide handen aangegrepen, want stoffen verkopen lag mij niet zo", lacht Joke, die vanwege de geboorte van Lotte en Frank er een tijdje (1989-1993) tussenuit is geweest.
Eerste werkdag in Aalden staat in herinnering gegrift
De eerste werkdag op de toenmalige Aelder Hooghe in Aalden staat in haar herinnering gegrift. Het jaar 1994 is net tien dagen oud als op een ijskoude maandagochtend in het ochtendnieuws wordt gemeld dat de nacht ervoor minister Ien Dales volkomen onverwachts is overleden. “Wachtend in de auto vlakbij het schoolplein hoorde ik dit trieste nieuws dat destijds ook een grote schok in ons land veroorzaakte. Dat blijft voor altijd gekoppeld aan mijn eerste kennismaking met de school in Aalden, toen nog gehuisvest aan de Aelder Hooghe.”
Gewoon om je heen kijken
Joke voelde zich er snel thuis. Ze heeft haar leerlingen altijd een boodschap willen meegeven. “Gewoon om je heen kijken en ontdek dan wat een rijkdom aan natuur en geschiedenis wij om ons heen hebben. Ik vertelde ze dan ook graag geschiedkundige verhalen dichtbij huis, zoals de Prinses van Zweeloo, de grensstenen Dove Waander en Dove Peter, de Brink in Oud Aalden, de Woag en de smederij van Lucas Masselink. Eigenlijk te veel om op te noemen, maar ontzettend interessant. Mooi om te ervaren dat de kinderen waardering konden opbrengen voor de manier waarop men vroeger moest werken en het in de loop van de jaren door mechanisatie en automatisering echt veranderd is.”
Behoorlijk appèl op competenties leerkrachten
Ook het onderwijs ontkwam niet aan veranderingen. Het digitale onderwijs werd ingevoerd en dat deed een behoorlijk appèl op de competenties van leerkrachten. “Elk kind werkt nu grotendeels met een chromebook. De leerkracht werkt met een digibord en dat vond ik soms best wel eens lastig. Zoals bij zo veel beroepen, is ook de administratie en het verwerken van gegevens veel uitgebreider geworden. Daarnaast is de diversiteit in de klas groter geworden. Je hebt onder meer te maken met kinderen uit allerlei culturen en niveaus. Het was best wel lastig tegemoet te komen aan de behoeften van alle leerlingen.” Een aspect bleef echter hetzelfde: de band die Joke opbouwde met de schoolkinderen. “De interactie vind ik de belangrijkste basis. Van hieruit probeer je ze een beetje (eigen)wijsheid mee te geven.”
Mooiste moment … de hartverwarmende acte voor gezin AZC
Het mooiste moment dat Joke heeft meegemaakt? “Dit is een lastige vraag, want dat zijn er velen. Een van de mooiste momenten was toch wel dat we dankzij hartverwarmende acties van leerlingen, ouders en leerkrachten van onze school een familie van het AZC hebben kunnen behouden voor onze gemeenschap.”
Puurheid en humor
Joke blaast dit jaar 65 jaar kaarsjes uit en dat is een mooi moment om afscheid te nemen van het onderwijs. Joke zal de puurheid van ‘haar’ leerlingen missen. “Ik heb veel van ze geleerd, enorm genoten van de interactie en vooral het lesgeven met een sausje humor en je dit dan ook terugkrijgt. Hier zal ik best nog eens naar terugverlangen.”
“Dank jullie wel”
Joke noemt het een voorrecht om afscheid te kunnen nemen van iets wat ze al die jaren met veel plezier hebt gedaan. “Daarom een bijzonder woord van dank voor alle kinderen, ouders en collega's: “Dank jullie wel voor alle goede jaren!”
Vrije tijd
De vrije tijd zal Joke moeiteloos invullen. “Het lijkt me erg fijn om gewoon te kunnen doen wat je leuk vindt. Natuurlijk is dat de rol als oppas-oma van Bente en Mats, maar ook veel sporten, fietsen en wandelen. Dus ik zal met niet vervelen en zal er echt van genieten.”
Oes Eig'n Kraantien
