Het is een prachtige blauwe augustusdag; de eerste na een lange natte periode met bijna elke dag wel neerslag.
Juli was zelfs natter dan nat, hoorden we van het KNMI. Gelukkig was het met gemiddeld 18,1 graden niet koud, relativeerde hetzelfde KNMI de regen-ellende. Deze vrijdagmiddag ziet de wereld er in ieder geval een stuk zonniger uit. Ideaal voor een rondje Gazelle, besluiten we. Maar waar naar toe? Het wordt na enig denkwerk de route over de es van Aalden naar Meppen en terug. Met de banden vol met wind fietsen we goedgemutst naar het parkeerterrein bij Kropveld in Oud Aalden.
Dove Peter en Dove Waander
Vlak achter het parkeerterrein staan links en rechts van de weg twee grote veldkeien. Een naam hebben ze ook: Dove Peter en Dove Waander. Namen, die herinneren aan de sage over het grensconflict tussen de boermarken van Zweeloo en Wezup in een heel, heel grijs verleden. Twee broers uit Zweeloo, Peter en Waander, beweerden dat ze van vroeger wisten waar de juiste grens lag op de heide tussen Zweeloo en Wezup. “Moge God ons straffen als het niet waar is. Dan zullen wij jullie nooit weer horen spreken”, sprak Waander gewichtig. Wel, u raadt het al, een paar dagen later was de straf daar: ze waren en bleven stokdoof.
Foto: Ina Brinks
De veldkeien (afkomstig uit het Aalderveld) bij de parkeerplaats liggen er al sinds 1966. Niet iedereen was er toentertijd blij mee. Uit protest werden er zelfs met witte verf teksten op de stenen geschilderd: “Oes olde stee bevuul ons best. An dizze hebbe wij de pest.”
Jammer dat er geen informatiebordje over de sage bij de stenen staat, bedenken we. Dat hebben de beide broers misschien toch wel een beetje verdiend. Wie neemt het voortouw? Dorpsbelangen Aalden, Historische Vereniging? En ruim dan tegelijk ook even de rommel bij de linker steen op ...
Wie is Tinus van “Tinus zien bankie”
Een eindje verderop horen we van een echtpaar uit Hendrik-Ido-Ambacht een ware lofzang op de tuinen van Wilfried Reuvers. “De verleiding is groot om een stekkie mee te nemen.” Ze logeren een weekje in Witteveen en ja, ze vinden het hier geweldig. “We kijken hier onze ogen uit en blijven 'oh, kijk wat mooi' roepen.”
Lofuitingen
Stiekem toch wel een beetje trots op deze lofuitingen, vervolgen we onze tocht. Onderweg zien we dat de bramen al bijna rijp zijn. Vroeger in onze jeugdjaren plukten en aten we deze vruchtjes zonder er bij na te denken. Tegenwoordig tellen we eerst even tot tien, bevreesd als we zijn voor akelige beestjes en eventuele bestrijdingsmiddelen. Best bijzonder eigenlijk.
Pispotjes
In de sloten langs het fietspad naar Oosterhesselen zien we de haagwinde welig tieren. Pispotjes worden de witte bloemkelken in de volksmond ook wel genoemd. Maar hoe je het plantje ook noemt, het blijft natuurlijk wel gewoon onkruid. Bij de Weth. Willem Nijhoving Hoek pauzeren we even op “Tinus zien bankie” (1935-2009). We zijn benieuwd wie deze Tinus was en waarom dit bankje hier op deze plek is geplaatst.
“Drie markepunt”
Na een stukje zandweg steken we de Wethouder K. Schepersweg over naar een volgende zandweg, die ons, na enig zoeken, bij het “Drie markepunt” brengt. De grote veldkei, geplaatst in maart 2008, markeert hier de grens van de boermarken van Meppen, Oosterhesselen en Gees. Het is waarlijk een hemels plekje om hier op het bankje van Plaatselijk Belang Gees de stilte van de natuur te mogen beleven.
Feest van verrukking
Het feest van verrukking is echter nog niet voorbij. Terug in de bewoonde wereld is de Pennebrinksdijk met zijn bomenrijen en weidse uitzichten een feest om doorheen te rijden. Alleen het laatste gedeelte maakt dan helaas wel weer een rommelige indruk.
Wie heeft Lois gezien?
In Meppen fietsen we linksaf de Mepperstraat op naar het Meeuwenveentie. Aan een boom zien we een flyer met daarop Lois, een schattig wit Kuvasz teefje van drie jaar. Lois is op 9 augustus jl. op de Mantingerdijk aangereden, daarna weggeschoten en sindsdien niet meer gezien. Mocht u Lois gezien hebben, bel dan 06-41843280. Maar hopelijk is ze, als u dit leest, al lang en breed weer veilig thuis bij zijn baasjes.
Het Greebepad
Het Greebepad met een paar colletjes van de 83e categorie brengt ons door de Mepperdennen terug in het dorp. De vernieuwde Mepperstraat ziet er fraai uit, maar de groene oproep KALM AAN op het asfalt aan het begin van de straat is voor veel (vracht)auto’s en tractoren geen reden om er ook daadwerkelijk naar te handelen. Het lawaai en de snelheid doen op momenten pijn aan de oren en ogen. Onverantwoord en onbegrijpelijk, zeggen we braaf. De oplossing? We zouden het echt niet weten.
Oes Eig'n Kraantien
