25 jaar geleden werd Mieke Oldewening gevraagd door de toenmalige voorzitter van de begrafenisvereniging, Hendrik Manting, om als ‘aflegster’ in dienst te komen.
Dit vertellend voegt Mieke meteen toe: “Dat woord past totaal niet bij mijn beleving van het werk dat ik doe. Ik zeg altijd dat ik overledenen verzorg. Want dat is wat ik doe; of beter gezegd, wat wij doen, want we zijn met 3 vrouwen en we doen het werk altijd met z’n tweeën. Het is een intiem gebeuren, waarbij je heel dicht bij de overledene komt, en ook bij de familie. Er moet veel geregeld worden, zo direct na een overlijden. Het is zaak daar omzichtig mee om te gaan. Maar het geeft altijd een fijn gevoel als je je werk zo hebt kunnen doen dat een overleden persoon goed herkenbaar voor de nabestaanden is. Vaak is het zo dat pas ná alle drukte het verdriet een kans krijgt bij de familie. En dan is het goed dat ze met dat verdriet bij hun mooi opgebaarde overleden dierbare terecht kunnen.”