Iedere keer is het weer indrukwekkend: de nationale dodenherdenking op 4 mei. Dit jaar al weer voor de 66e maal. De Last Post, de twee minuten stilte, het Wilhelmus. Het oorlogsmonument met de namen van A. Oosting, A. Kiers en J. Reinders, slachtoffers van de bezettingsjaren. De totale stilte gedurende twee minuten, die hooguit onderbroken wordt door het zingen van de vogels. Twee minuten stilte die de ruim 250 bezoekers samen beleven. Slechts twee minuten, met voor iedereen zijn eigen gedachten en beleving over oorlog en vrede, over vrijheid en onderdrukking, over toen en nu.
We leven in een democratie, in een rechtstaat, in een vrij land met een vrije pers. Een groot goed, aldus Aaldert Moes, voorzitter van het plaatselijk comité, in zijn toespraak. Iets om dankbaar voor te zijn en iets wat onderhouden moet worden. Moed en wijsheid zijn daarvoor nodig. Moedige en wijze mensen die zich, ook wereldwijd, inzetten voor vrijheid. Maar bovenal zijn we zelf nodig voor vrijheid. Door ook moedig en wijs te zijn. Door in te staan voor elkaar en voor de vrijheid van onze naasten. Door te blijven gedenken, door niet te vergeten, door ons te herinneren wat er is gebeurd en wat nooit meer mag gebeuren.
Namens de Oranjevereniging werd door Aaldert Moes en Roelie Hadderingh een krans bij het monument gelegd. Dit werd ook gedaan door drie leerlingen van het basisonderwijs.
Na het Wilhelmus, mooi gespeeld door BOM, sloot Aaldert Moes de herdenking af met het gedicht “Vrijheid” van de dertienjarige Katrijn Klok.
Vrijheid is
dat je helemaal zelf mag weten
wat je van je leven maakt.
Vrijheid is ook dat je er wat van maakt!
Vrijheid is
dat je mag worden wie je bent
en dat niemand je uitlacht
of niet serieus neemt.
Vrijheid is
dat je nergens afhankelijk van bent
behalve van …
wat vrijheid vraagt: bevrijdend leven.
(foto's van de herdenking bijeenkomst zijn te vinden in het fotoalbum op deze site.)
