IJ mugt niet met aandermans veren pronken! Mar körsdaags kreeg ik van iene dit gedichie in handen drukt en ik vun ’t zo mooi! Zó herkenbaar!
Ik heb ’t hier en daor een klein beetie anpast, maar meer ok niet en de naam van de schriefster stiet er under. Ere wel ere toekomp !!
De schötteldoek.
Met de schötteldoek gunk ’t er vrogger wal ies raar heer.
’t Was ien en al gegleer en gesmeer.
De jongern zult er wal niet veul van weten
En de olden, die wult ’t het liefste vergeten.
Mar ik wul je non ies oet de doeken doen,
waj toen allemaol met de schötteldoek kunden doen.
Het begunde ’s-mörgens al vrog, met het wark bij de heerd,
dan was je de schötteldoek al daolijk veul weerd,
want de haanden waren wat voel van ’t roet en de as
en hoe kregen ij ze weer schoon as der gien schötteldoek was.
Dan mussen ij koffie klaor maken, de melkers kwammen weer.
Even de schötteldoek deur de koppies
en schoon waren ze weer!
Kinder kwammen oet berre of otie stun op,
allemaol gauw even de schötteldoek um de kop.
Dan mussen kinder hen schoel.
Is ’t under de neuze nog glad ?
Even met de schötteldoek
en ze gungen weer netties op pad.
Kwam de boer ’s-middags weer, har wat mest an de haanden,
even under de pomp, dan was ’t dikste der of.
en...de schötteldoek dreugde natuurlijk alles weer of.
Jan kwam oet schoel, har een bloedneuze kregen,
bij Hinderkien mussen ij een flot modder ofvegen,
Klaosien har een dooie moes in de haand,
mar de schötteldoek muuk alles weer netties an kaant.
Hè, die muugen hadden overal van die stippies op daon,
daor mus de schötteldoek ok evenpies over gaon.
Manlu waren veur ’t eten een borrel gewoon,
even met de schötteldoek deur de glassies,
dan waren die ok weer schoon.
Kregen ij ’s-aovends vesiete, zu’n dag as neijaor,
met de schötteldoek waren ij de hiele dag klaor.
Dan mussen ij de taofel ofwaskern, zoas dat soms giet,
oh mèensken, wat was dat water smangs hiet.
Flink blaozen en poesken tegen de schötteldoek an,
zo daj ’m veur ’t ofdreugen goed oetwringen kunden.
Domnee kwam op hoesbezuuk, non ja, zulks zu’n man,
die bied ij gien alledaags koppie met koffie an.
De zundaagse koppies kunden smangs bar stoffig wezen,
ok dizze kwaol kun de schötteldoek genezen.
Zo gunk dat mar deur tot s-aovends nao ’t eten.
De stoelen waren wat besmeerd, die mussen ij ok niet vergeten.
Dan begunde ’t poppie te reren, de luier was voel,
mar...de schötteldoek reinigde de hieleboel.
Wolden kinder niet heuren, manlu pasten niet op,
kregen ze een klets met de schötteldoek um de kop
en bij winterdag, dan kunden ij vaak heuren:
”De schötteldoek, die was oes op taofel bevreuren”!
Zo bin wij met de schötteldoek de dag toen rondgaon.
Was ieder in berre,
was het warken daon,
op ’t blokkien met de kopspiekers, daor lag de schötteldoek
en die wachtte tot het wark weer begunde
nao de rust van de nacht.
Marchien Duuker.
